De schrik van ons leven

Toen we in Vientiane vertrokken met de nachtbus was er geen haar op ons hoofd dat er aan dacht dat ons weerzien met Thailand zo erg zou kunnen verlopen. We hadden in Vietnam  zo’n positieve ervaringen met nachtbussen, dat we dachten dat in het moderne Thailand ook alles wel terug vlot zou verlopen. Niets was minder waar. We beleefden de schrik van ons leven.

Al van bij de grensovergang van Laos naar Thailand, waar we moesten overstappen op een Thaise bus, viel het ons op dat de bus zo schudde. Het was echter een dubbeldekker en niemand anders maakte er opmerkingen over, zodat ook wij relatief gerust de nacht tegemoet gingen. Na echter een uurtje rijden kwam de eerste ontnuchtering. De bus begon achteraan te slingeren. Bij navraag wuifden de chauffeurs alles weg, zodat iedereen braaf terug ging zitten. Toen 20 minuten later de tweede slingerbeweging werd ingezet, was het duidelijk dat we op die manier Bangkok niet levend gingen halen.

Toen we met veel moeite de buschauffeur konden overtuigen te stoppen, bleek dat deze gedronken had en dat de bus ergens op twee plaatsen gebroken was. Toen is er een hevige discussie ontstaan met een deel van de reizigers en is besloten dat de bus op een slakkengangetje zou verder rijden tot de volgende grote stad, nl. Khon Kaen. Zij die wilden konden daar dan afstappen. Iets wat we dan ook gedaan hebben. Daar stonden we dan, midden in de nacht, op een grote verkeersader zonder verkeer. Enkel de nachtclub was nog open. De baas zat te keuvelen met zijn hoertjes voor de bar en was direct bereid om ons naar een hotel te brengen. Hij had smaak. Hij zette ons af aan het Sofitel, weigerde de fooi en wuifde ons vriendelijk de inkomhal binnen.

Onze eerste reactie bij het aanschouwen van de inkomhal was: welke daglimiet hebben we op de visakaart, want dit lijkt onbetaalbaar. Vermits er maar weinig andere oplossingen waren, gingen we bij de balie informeren naar de prijzen. De verbijstering was dan ook groot als bleek dat we slechts 1900 bath moesten betalen. We zijn er nog altijd niet uit, maar vermoedelijk hebben we een speciale prijs gekregen voor ons nachtelijk incheckuur.

Eenmaal ingecheckt op de kamer, viel alle stress van de avond van ons af. Wat een kamer, pure luxe, die we als backpackers niet gewoon zijn. De volgende dag besloten we rustig te starten en te genieten van de service van dit hotel en het ontbijtbuffet dat er één was om ‘u’ tegen te zeggen.

Eenmaal het besef terug kwam dat we in Bangkok moesten geraken, kwamen we terug met beide voeten op de grond. We hebben dan maar beslist om de trein te nemen en zo kreeg het vertrouwen in het Thaise verkeer terug de overhand. Er waren enkel nog twee zitjes in derde klasse vrij. Het schouwspel dat we er te zien kregen deed ons de harde banken en de lange treinrit snel vergeten. Het is onbeschrijfelijk wat ze op zo’n rit allemaal eten, in welke posities ze erin slagen te slapen of met welk zichtbaar gemak ze tegen mekaar alles uitleggen.

Het paradijselijke eiland Koh Chang

Onze 6 weken durende trektocht door Vietnam en Laos sluiten we af met een strandvakantie op Koh Chang. De busrit erheen was vrij hard, omdat de airco niet goed werkte en de afstand best wel lang is. Gelukkig vergeet je dat vlug als je oog in oog komt te staan met het paradijselijke eiland.

We installeren ons in het Koh Chang Spa & Resort op Khlong Phrao Beach. We hebben dit strand uitgekozen omdat de trotter er positief over is en het beschrijft als rustig en authentiek. Iets wat we achteraf kunnen beamen. Het resort was voor ons een idyllische plek; bungalows aan het strand, ’s morgens ontbijten met zich op zee, een (klein) zwembad, professionele massages en andere verwennerijen,… Alle faciliteiten voor een onbezorgde strandvakantie waren aanwezig.

Onze eerste dag besluiten we door te brengen aan het strand. Een beetje rust is welgekomen. Vermits wij echter niet de zonnekloppers zijn die uren kunnen liggen bakken, hebben we onze zetel even verlaten voor wat zeekayakken en snorkelen. We hebben die dag wel maximum in de zon gelegen en de zonsondergang bekeken vanuit onze luie strandzetels.

De volgende dag zijn we met een brommertje het eiland gaan verkennen. ’s Morgens gaan we eerst naar het vissersdorp Bang Bao en om daar te geraken moet het brommertje zijn uiterste best doen. Zo’n steile hellingen hebben we nog maar zelden gezien, maar het voordeel is wel dat je er bovenop vaak prachtige vergezichten hebt op de zee.

We keren terug langs de populaire stranden, naar de andere kant van het eiland. We komen uit op een splitsing. Het ene stuk gaat door een ongerepte jungle waar enkel de weg en enkele huizen het landschap breken. De andere splitsing voert ons naar enkele watervallen en een tweede vissersdorpje, waar ook de meeste mensen van het eiland zelf wonen. Eigenlijk veel mooier dan Bang Bao.

Tot slot genieten we op deze strandvakantie nog van een dagje duiken en snorkelen. Daar waar in Phuket de duikfaciliteiten een echte “industrie” zijn geworden, was het in Koh Chang aangenaam duiken en snorkelen. Het is niet omdat het Belgen en Nederlanders zijn die de excursie verzorgen dat we hen complimentjes geven, maar omdat de hele trip piekfijn verzorgd was. We werden ’s morgens opgehaald en na inscheping op de kleine boot waren we in minder dan een uur varen op de eerste duik- en snorkelplaats. Veerle kreeg de nodige info over waar ze best ging snorkelen en Bart kreeg een kleine opfrissing van zijn duikcursus. Daarna was het voor beiden tijd om de pracht van de onderwaterwereld van dichtbij te aanschouwen.

Shoppen in Bangkok

Het zijn onze laatste dagen in Bangkok en we zijn van plan om de kleine gaatjes in onze rugzak nog op te vullen met leuke aankopen. Bangkok telt heel veel winkels en luxueuze shoppingscentra en vaak vind je er dingen die veel goedkoper zijn dan bij ons.

Vorig jaar waren we vroeger in Bangkok en misten we de kerstsfeer. Dit jaar echter zitten we er midden in en kunnen we niet ontkomen aan de reuzekerstbomen, de talrijke verlichting en kerstliederen. Het heeft iets om bij 35°C kerstliedjes te horen.

Na de mooiere winkels is het tijd om de stalletjes terug op te zoeken die zich bevinden op Sukhumvit, Kao San en Pat Pong. Afbieden is er een echte sport en daarin zijn wij al vrij goed bedreven. We bezoeken ook de weekend market. Thailand is eigenlijk één grote markt en als je het op deze 10 voetbalvelden grote markt niet vindt, dan vind je het nergens. Je moet daarvoor wel de Aziatische drukte tussen de duizenden kraampjes en de broeierige hitte trotseren.