Eindelijk is het zover. Onze rondreis van een kleine maand door Thailand kan beginnen. De Thai ziet nog maar onze blanke gezichten of we worden aangesproken over; waar we naartoe gaan, wat we willen, of we geen tuktuk willen,…

Het is even wennen aan de Aziatische mentaliteit, doch het duurt niet lang of we laten ons al vangen aan de eerste de beste tuktuk die met ons door de nauwe straten van Bangkok scheurt. Op zoek naar de ingang van de tempel Wat Pho probeert een nette Thai ons wijs te maken dat de tempel gesloten is voor enkele uren. Hij kan ons wel een leuke trip door Bangkok aanbieden.

We zien wel enkele bezienswaardigheden, maar worden ook om de haverklap gedropt aan een antiekwinkel. Voor elke winkel die we binnen gaan krijgt onze chauffeur een benzinebon. Wanneer we echter bij de zoveelste shop onmiddellijk naar de uitgang gaan, grijpt hij naast zijn bon en dat betekent dan ook het einde van onze trip. Een paar uur later en enkele baths lichter, bereiken we de tempel die we gepland hadden te bezoeken; Wat Pho en aanschouwen we de grootste liggende boeddha.

Op onze tweede reisdag hebben we even genoeg van de tuktuks en nemen we deze keer de boot richting Vimanmek Mansion; een teakhouten huis. Op onze weg er naar toe komen we een bloemenmarkt en een lokale markt tegen. Schildpadden, slangen, vogels, kippen en nog veel meer hakken ze daar in de kookpot. Ook het koninklijk paleis bereiken we het gemakkelijkst per boot op de Chao Phraya rivier.

Daguitstap: drijvende markt en klongs

De toeristische attractie Damnoen Saduak bevindt zich zo’n 100 km buiten Bangkok. We gaan ernaar toe met het openbaar vervoer en eenmaal we er zijn kunnen we beginnen afbieden voor een bootje dat ons doorheen de klongs naar de drijvende markt moet brengen. Een Amerikaanse toeriste sluit zich bij ons aan en samen betalen we uiteindelijk 300 bath. Als we het mogen geloven is de bootverhuurder nu failliet want iedereen betaalt volgens hem 1800 bath.

We laten ons voeren en hier en daar kopen we aan de bootjes wat fruit; een kokosnoot, ananas of bananen. Het is een toeristisch tochtje en naast het fruit worden er vooral veel souvenirs verkocht. Na een tocht van een 2-tal uur keren we terug naar Bangkok. Deze keer niet met de bus, maar via het water met een longtailboot. Onze Amerikaanse medereizigster ziet dat ook wel zitten en samen gaan we ervoor. We moeten terug stevig afbieden en nadat de man zichzelf voor de tweede keer failliet verklaard heeft, kunnen we starten.

Via de klongs keren we naar Bangkok terug en zien we het dagelijkse leven van de Thai, die op en naast de rivier leeft. In minder dan twee uur staan we terug in Bangkok en nemen we afscheid van onze medereizigster.

De snake farm

Op onze laatste reisdag in Bangkok, voordat we afreizen naar het noorden, brengen we een bezoek aan de snake farm.

Je krijgt een demonstratie van wat te doen bij een aanval van een slang, hoe ze gemolken worden, hoe er antigif wordt gemaakt en hoe je ze eten geeft. Een hele rat wordt in de bek van een python gepropt. Een giftige cobra wordt er voor onze ogen gemolken door een glazen schoteltje in zijn bek, tussen de tanden, te steken. Daarna laten ze twee cobra’s los die hun kop sissend oprichten naar het publiek.

We zitten gelukkig wat hoger op een tribune, maar wie wil krijgt daarna ook nog de kans om een minder gevaarlijke soortgenoot in zijn nek te leggen. Het was een uiterst interessante informatienamiddag verzorgd door medewerkers van het Rode Kruis. We kunnen nu met een gerust hart onze trip aanvatten naar het noorden. Het is niet dat we er veel gaan tegenkomen, maar we zijn nu in ieder geval voorbereid.

Het feest van Loi Kraton

Voor onze trip naar Chiang Mai konden we enkel nog zitplaatsen in airco reserveren. Nadat we nog geen halfuur onderweg waren, was het al zoeken naar truien en dekens om die Siberische aircotemperaturen te overleven. Zo’n treinreis is een hele belevenis. Bij ieder perron stappen verkopers op en af in de hoop hun waren te kunnen verkopen. Dit gaat van souvenirs, kussens, tot drank en eten.

Wanneer we ’s avonds de stad intrekken, wordt het ons duidelijk waarom we geen slaapplaatsen meer konden boeken op de nachttrein. Heel Chiang Mai is in beweging voor het feest van Loi Kraton. Loi Kraton is een 3-daags festival met parades, vuurwerk, ballonnen en veel verlichte bloemstukken.

Als je een bloemstuk met een brandende kaars en een wierookstokje in het water laat, worden je zonden vergeven en mag je een wens doen. Het duurt wel nog even alvorens we ons bloemstukje te water kunnen laten, want we hebben geen vuur. Wanneer we dan ook aan iemand vuur vragen, krijgt die de slappe lach. Ze begrijpt niet hoe het mogelijk is dat iemand op zo’n feest, waar vuur de centrale rol speelt, dit niet voorhanden heeft.

Verder worden er ook brandende ballonnen opgelaten. Overal zie je potentiële vuurhaarden opstijgen, maar niemand die zich daar zorgen over maakt. De parade is een soort stoet van praalwagens met lampionnen en opgeklede mannen, vrouwen en transseksuelen. Opgetutte missen worden op draagstoelen gedragen en gespierde mannen slaan hun ziel uit hun lijf op grote drums en gongs.

300 treden naar de tempel Wat Doi Suthep

Na een avondje feesten trekken we de volgende dag naar de Wat Doi Suthep, één van de belangrijkste bezienswaardigheden in Chiang Mai. 16 kilometer buiten de stad staat een schitterende tempel op een 600 m hoge heuvel.

Via een door draken geflankeerde trap van 300 treden leg je het laatste stukje naar de boeddhistische tempel af. De wat is gebouwd op de berg Doi Suthep en vandaar heb je een prachtig panoramisch uitzicht over Chiang Mai. Volgens de legende is het een witte olifant die de plaats heeft aangegeven voor de bouw van de tempel. Hij beklom de berg Doi Suthep, trompette en viel er vervolgens dood neer. Naast een sculptuur van een witte olifant vind je er nog andere mythologische figuren die vaak getuigen van enige humor.

Chiang Dao Caves

In het noorden gaan we vooral op zoek naar de natuur van Thailand. We starten met de Chiang Dao Caves; een ondergronds grottencomplex van meer dan 2 km lang. Toen we met de bus afgezet werden in het dorp, bleek het nog 5 km te zijn en omdat de lokale taxi’s woekerprijzen vroegen, zijn we maar te voet aangezet.

Doch eenmaal op weg stopte de eerste voorbijrijdende auto al en een dame vroeg of we geen lift wilden. Het bleek gewoon een Thaise te zijn die eens wou babbelen met toeristen en die zelf op weg was voor een bezoek aan de grotten. Uiteraard zijn we ingegaan op het verzoek en zo zijn we snel en gemakkelijk op onze bestemming geraakt.

Het grottencomplex strekt zich uit in alle richtingen. De smalle gangen, de benauwde sfeer, de vochtige warmte, de scherpe geur van de petroleumlamp en enkele smalle doorgangen waarvoor een zekere lenigheid is vereist, geven de rondleiding een avontuurlijk karakter.

Eenmaal terug buiten proberen we terug een taxi te zoeken, maar die waren er niet. Noodgedwongen zetten we te voet aan. Na enkele meters krijgen we terug een lift aangeboden. We mogen achteraan in de jeep kruipen en het koppel zet ons netjes af in het dorp.

Overnachten bij de Karen

De natuur en cultuur leren we verder kennen via een 2-daagse trektocht. De gids brengt ons eerst met een pick-up de bergen in tot bij een eerste bergdorp en -volk; de Mong. Dit zijn de eerste christenen die we tegenkomen, maar zij leven wel polygaam. Ze leven in hutten en van de landbouw.

Daarna moeten we te voet verder met al onze bagage op de rug. Het blijkt uiteindelijk een stevige trip te zijn langs rijstvelden en kleinere dorpjes totdat we dik twee uur later aankomen aan onze overnachtingsplaats. Een klein bergdorpje met een paar huisjes, gebouwd op palen, waar geen enkele vorm van luxe te vinden is. Geen verlichting, geen stromend water, geen hotel, geen bedden,…

Het bergvolk dat er leeft, zijn de Karen. Deze mensen zijn voor 80% christen en verder boeddhistisch. Ze leven even primitief als de Mong, maar zijn niet polygaam. Het leven is er zo primitief, maar de mensen zijn er gelukkig en blij. Ze hebben er voor ons gekookt en alhoewel we niet ten volle ons buikje hebben durven rond eten, hebben we er toch niks aan over gehouden.

De zon gaat daar vroeg onder en ’s nachts is het er berekoud. Wassen doe je je buiten in een hokje, onder de blote hemel. We hebben ons de hele avond gewarmd aan een kampvuur. Het hele dorp kwam een kijkje nemen. De kinderen zongen en de gids speelde gitaar. We kregen uitleg over de klederdracht van de vrouwen en de levenswijze van de Karen.

De volgende dag, na het ontbijt hebben we de benen een eerste keer opgewarmd met een junglewandeling van dik anderhalf uur naar een olifantenkamp. Daar konden we gedurende een uurtje uitpuffen en toezien, van op zijn rug, hoe die kolos de steile helling met blijkbaar zichtbaar gemak beklimt. Daarna terug een wandeling van dik een uur naar een waterval. Hier konden we ons een beetje verfrissen en iets eten. Vervolgens zijn we vertrokken voor het laatste stuk trekking tot aan de bamboerafting. Je kan het vergelijken met de afvaart van de Lesse, maar in iets wilder water en niet in een boot maar op een paar bij elkaar gebonden bamboestokken. Echt leuk en in dit exotische land een welgekomen verfrissing.

Doi Ithanon, de hoogste berg

Wat het hoogtepunt van ons bezoek aan de natuur moet zijn, wordt een beetje een tegenvaller. Vandaag maken we een dagtrip naar Doi Ithanon, de hoogste berg (2590 m) van Thailand . De berg is gelegen in een natuurpark dat verder ook nog enkele tempels, bloemenkwekerijen en watervallen herbergt.

Het toeristische karakter van de trip was een minpunt. Het was echt busje uit, even alles bekijken en dan weer busje in en met zijn allen tot de volgende stop.

De watervallen zijn wel mooi. Het uitzicht boven op de top van de berg was bijna nihil door de bewolking. Een mooi uitzicht op de bergen hadden we wel vanop de twee chedi’s. De ene tempel is ter ere van de koning, de andere ter ere van de koningin.

En op de planterij hebben we ook geen orchideeën gezien, want dat behoort tot een andere toeristische uitstap. Onder druk van de Amerikanen zijn de opiumvelden vervangen door orchideeënkwekerijen en dat is toch eens iets positiefs dat die mannen doen.

Van noord naar zuid met de trein

Deze keer zijn we op tijd voor het boeken van comfortabele couchettes. We kiezen voor 2 plaatsen boven elkaar. We zijn nog maar net vertrokken of de trein wordt ‘overvallen’ door de lokale politie. Bijna iedereen moet zijn valiezen openen en er wordt gefouilleerd. Wij zien er blijkbaar te eerlijk uit om opium te smokkelen, want ons slaan ze over. Ze vinden in onze wagon niets en we kunnen de reis in alle rust verderzetten. Opnieuw verschijnen de verkopers met drank en eten, worden leesboekjes bovengehaald en valt iedereen terug in het Thaise ritme.

Onze eerste indruk van Patong Beach is een drukke, commerciële, vol gebouwde kuststad met daartussen nog een massa bars. We hadden gelezen dat Patong Beach niet direct het droomstrand is, maar dat het zo ging tegenvallen hadden we niet verwacht. De ene kant van de boulevard is één grote openlucht bar, de andere kant één restaurant, waar je de Thaise keuken wel ver moet gaan zoeken. Er lopen hier ook veel mannelijke toeristen rond, die enkel komen voor de bars en de meisjes. Als je de meest lelijke, onsmakelijke mannen van de hele wereld wil zien, dan moet je hier zijn.

Nu ja, we zijn er en we gaan er het beste van maken. Bart heeft zich ingeschreven voor een PADI-duikcursus. Veerle, die het duiken niet ziet zitten, gaat mee om te snorkelen.

Na wat opzoekingswerk zou er op Phuket nog een strand zijn dat niet volgebouwd is en waar je nog rustig kan zonnen; nl. Nai Harn Beach. Het blijkt een goede keuze te zijn. Met onze verse ananas en een flesje zonnecrème vertoeven we een ganse dag op het strand.

Padi open water duikcursus

De cursus omvat een gedeelte theorie en een gedeelte praktijk, zowel in het zwembad als in het open water. De eerste dag krijg je een paar uur theorieles en wat oefeningen in het zwembad. Op dag 2 en 3 volgen dan zowel in de voormiddag als in de namiddag een duik in het open water. Ook hier moet je onder water je kunsten tonen en achteraf dient een examen afgelegd te worden. Moeilijk is het niet, maar waar het vooral om ging, was om de onderwaterwereld eens van dichter en intenser te kunnen beleven. Prachtige koralen, vissen in alle kleuren en vormen, zeesterren en nog veel meer zie je van dichtbij. Beelden die je je hele leven bijblijven.

De duikorganisaties zijn hier wel een industrie op zich. Met een 50-tal man ga je aan boord van een groot schip dat her en der groepjes duikers dropt in een baai. Veerle was beloofd dat ze intussen zou kunnen snorkelen, maar dit was eigenlijk levensgevaarlijk. In de baai heerste een drukte van jewelste van motorboten en bovendien dobberde die grote boot voortdurend de hele baai af. Je kan moeilijk een paar uur liggen dobberen in de zee, zonder een boot in de buurt waar je kan naar terugzwemmen als je even wil uitrusten. Het was voor Veerle een saaie dag en we voelden ons voor een deel bedrogen.

Boottocht tussen grillige kalkrotsen in Phang Nga 

Terwijl Bart toe is aan zijn derde duikdag in open water, maakt Veerle een daguitstap naar Phang Nga. Phang Nga is een mooie baai omgeven met kalkrotsen. Met de bus en de songtaew geraak je vlot in Phang Nga. Het is middag en heel rustig, geen toerist te bekennen. Ik had gedacht te kunnen aansluiten bij een groep toeristen, maar de excursies zijn blijkbaar al allemaal gestart.

Toch vind ik nog een Thai bereid om me rond te varen in zijn motorprauw. Hij wijst me op kleine rotsschilderingen in de kalkrotsen. We varen langs mooie, grillige rotsformaties, door grotten en een dicht mangrovebos. We passeren het eiland Koh Pinggan, waar een deel van een James Bond film is opgenomen. Op de terugweg varen we nog langs het paaldorp Koh Pannyi. Het is een moslimdorp op het water. De blinkende gouden koepel van de moskee valt direct op. De tocht is mijn dure “privéjet” meer dan waard.

Tempel van keramiek – Wat Arun 

Na onze strandvakantie terug in Bangkok hebben we nog maar een paar dagen meer en we weten nu al dat we tijd tekort gaan komen. We willen nog wat winkelen en moeten ook nog een paar keer gaan passen bij de kleermaker alvorens we onze maatpakken kunnen afhalen. We komen terecht op Silom Road, dweilen de betere winkels af en kijken hier en daar waar we koopjes kunnen doen. Van al dat slenteren krijg je honger en op zoek naar een eettentje zijn we per toeval een 5-sterren hotel binnengesukkeld. Je kon er voor 2 personen een lunch krijgen voor 199 bath. Veerle was er niet gerust in. Het was er zo net en we hadden er zoveel gegeten; eerst een koud buffet, daarna een warm buffet en tot slot een dessertbuffet. Ze vreesde ervoor dat de prijs voor de drankjes onze schranspartij zou moeten goedmaken, maar dat was niet het geval. Ze hebben ons zelfs nog vriendelijk uitgewuifd en wij met een dikke buik terug de metropool binnen.

Naar goede gewoonte gaat Bart ook nog langs bij de kapper. In het kapsalon of massagesalon krijgt hij steevast de lelijkste dame toegewezen. Onrechtstreeks zit Veerle daar voor iets tussen. Ze willen natuurlijk geen enkele single, mannelijke klant verliezen en reserveren daarvoor dan ook hun mooiste meisjes. Ook bij de kleermaker blijkt nog maar eens wat een mannenwereld het daar is. Bart zijn maatpak zit direct als gegoten. Veerle heeft meer dan één pasbeurt nodig alvorens het volledig goed zit.

Afsluiten doen we onze vakantie natuurlijk met een bezoek aan de wat. Wat Arun is makkelijk te vinden aan de rand van de Chao Phraya rivier. Het is een kleurrijke wat in Khmer-stijl, anders dan de Thaise tempels die we tot nu toe gezien hebben. Hij is bezet met allemaal stukken gebroken keramiek en versierd met vele godinnen en demonen.