Berwang in Oostenrijk, een wandelvakantie voor jong en oud. Grootouders, ouders en kinderen trekken de wandelschoenen aan en gaan op pad. Welke bergen verzetten Fien en Wout, en waar scheiden onze wegen? Je leest het allemaal in dit verhaal.
Berwang is een gemeente in de Oostenrijkse deelstaat Tirol. Het is makkelijk te bereiken. Het ligt op een 800-tal kilometer van België, nog voor de Fernpas. Berwang maakt deel uit van de Tiroler Zugspitz Arena. (http://www.zugspitzarena.com/nl) In de zomer is de Zugspitz Arena een fiets- en wandelparadijs, in de winter een modern skigebied met 139 km skipistes en een loipe netwerk voor langlaufen van 110 km.
Dat begint goed
Berwang is het hoogst gelegen dorp in de arena, op 1342 meter. Dat heeft zo zijn voordelen. Een 300-tal hoogtemeters minder af te leggen wanneer je er een berg wil beklimmen. Op onze eerste vakantiedag beginnen we rustig aan. We wandelen van Berwang naar de Heiterwanger Hochalm (1605 m). Met zijn 274 hoogtemeters, een afstand van 2.9 kilometer en zijn brede paden, vraagt dit nog niet veel van onze conditie en techniek. Al chillend gaan we naar boven, enkel hier en daar vormt een koeienstront een gevaar.
Op de alm staat een hut, waar je iets kan eten en drinken. Er is ook een kleine zandbak, zodat de inspanning van deze voormiddag van de kleinsten wordt beloond. Op de weg terug slaan we, nog voordat we het Jägerhaus bereiken, de Biligweg in. Terugkeren langs dezelfde weg vinden we niet leuk en er zijn verschillende wegen die naar Berwang leiden. We gaan door het Grinwald, langsheen een meertje, terug naar het hotel. We zijn net op tijd voor de koffie met gebak.
We logeren in het viersterren familie- en kinderhotel Kaiserhof. (www.kaiserhof.at) Ook al straalt het hotel veel Oostenrijkse charme uit, is het misschien niet een charmehotel dat we aanbevelen voor kinderloze koppels die lekker willen cocoonen. Toch hebben we in dit hotel maar zelden een kind horen schreien of lastig wezen, omdat de kinderen het er naar hun zin hebben en de ouders er ontspannen zijn.
Onze familiekamer is ruim, met een aparte slaapkamer voor de kinderen. Wij hebben naast ons bed een bubbelbad, maar niet alle kamers hebben dat. Er is speelruimte te over voor de kinderen en de tieners. In de kelder is er een binnenzwembad dat overgaat in een buitenbad. Langs het buitenbad kan je zitten in de tuin en heb je een mooi zicht op de bergen. Er is een speelruimte voor de kinderen met blokken, pingpongtafel, games en babyhoek. Buiten is er een vrij grote speeltuin met gocarts en trampoline. Iedere wandeling kunnen we belonen met een speeluurtje of langer. We hebben er weinig omkijken naar.
Na de koffie besluiten we nog een kleine wandeling te doen in het dorp. Even later zitten we op de Gröbental-Rundweg. Waar leidt dit naartoe? We zijn een beetje verdwaald. We vragen de weg aan een boer uit de buurt. Hij raadt ons aan om terug te keren naar Berwang via Gröben. Het wordt nog een mooie wandeling, maar langer en zwaarder dan we gepland hadden.
Na regen komt zonneschijn
Op onze tweede reisdag zit het weer ons niet mee. We besluiten een uitstap te doen naar de highline 179. (www.highline179.com) Dit is een voetgangershangbrug van 406 meter lang die het dal overspant. De brug hangt aan vier draagtouwen en is dus een levendige brug. Op een hoogte van 114,6 meter kan je het dal oversteken en heb je, als je het aandurft, een 360° blik met een kick. De brug leeft meer dan je verwacht en je kan ook door de brug naar beneden kijken. Van beneden zou je denken dat het een glazen brug is, maar het is eigenlijk een stalen raster waar je kan doorkijken.
Na dit adrenalineshot beleven we niet veel meer die dag. De regen blijft met bakken uit de lucht vallen. Van de koffietafel verhuizen we naar het zwembad en de sauna. Er is een groot wellnesscomplex met verschillende soorten sauna’s waaronder de traditionele, het kruidendampbad, de Romeinse sauna, de infraroodcabine,… De kinderen gaan voor het eerst naar de kinderclub in het hotel. Ze hebben het er naar hun zin en maken mooie knutselwerkjes. Wie liever zonder de kinderen de bergen in gaat, kan met een gerust hart hen achterlaten in de baby- of kinderclub. Er is een crèche voor kinderen van 0 tot 3 jaar en een kinderclub van 3 tot 7 jaar. Voor de oudere kinderen zijn er ook activiteiten in de late namiddag en avond. De kinderverzorgsters zijn continu met hen bezig en de kinderen nuttigen er ook het middagmaal onder hun begeleiding.
Op wandeldag 3 kunnen we terug de bergen in. We starten met de eenvoudige wandeling naar de Kögele Hutte (1514 m). Vanuit Bergwang volgen we twee kilometer lang de Kögeleweg. Het is een breed pad zonder gevaar. We klimmen 170 meter. Vermits we nog fris zijn en de spirit goed zit wandelen we door naar de Rastkopf hutte (1740 m). Deze tocht is een harde noot om te kraken. De weg gaat recht en steil omhoog door het grasland. Boven moet iedereen op adem komen. We recupereren en gaan verder naar de Sattelkopf, die iets lager gelegen is. Op de hele wandelweg hebben we prachtige vergezichten. Aan de Sattelkopf vertrekt de wandeling naar Hönig, maar dat pad is niet geschikt voor kinderen. Wij zakken af naar Brand en nemen daar de bus terug naar Berwang. In Oostenrijk heb je de wagen niet echt nodig. Met de gastenkaart, die je krijgt bij een verblijf in een hotel, kan je gratis gebruik maken van het openbaar vervoer en krijg je ook reductie op de kabelbanen.
Jong en oud
Om de spieren niet te overbelasten, combineren we op wandeldag 4 de bus en de kabelbaan met een wandeling. We gaan met de bus naar Bichlbach en laten ons afzetten aan de kabelbaan. Met de gesloten gondelliftjes gaan we deze keer langs de tegenovergestelde zijde van de berg, naar de Heiterwanger Hochalm (1605m). Daar vatten we de wandeling aan naar de Almkopf (1802m). Het is een populaire wandeling. De bergtop is niet groot en het is aanschuiven voor een foto bij het kruis.
Terug op de “Hochalm” splitsen we ons op. Grootouders en kleinkinderen dalen af naar Berwang, wij volgen de Geißsteig en hopen zo af te dalen naar Heiterwang, om daar dan de bus naar Berwang te nemen. De wandeling begint prachtig met een kleine klim, maar even verder zijn de weergoden en de koeien ons niet zo goed gezind. We weten dat de alpenweide geen kinderboerderij is, maar normaal laten de koeien je rustig passeren en kijken ze je hoogstens wat dwaas aan. Deze keer staan we voor een kudde met kalveren, tot aan onze enkels in de modder en drek. Is het nu omwille van de kalveren, maar wanneer we voorzichtig door de kudde willen laveren, komen twee koeien ons luid loeiend tegemoet. Nu zijn wij het die dwaas staan te kijken en op onze modderstappen terugkeren. We dalen de Heiterwanger Hochalm terug af langs de reeds gekende weg. Ter hoogte van het Jägerhaus slaan we deze keer de Brenntweg in om Berwang te bereiken.
De voorbije vier dagen hebben we reeds genoeg inspanningen geëist van onze kinderen. Onze 6-jarige dochter wandelt reeds twee jaar en loopt nu al volleerd op kop. 4-jarige Wout draagt de kleinste maat wandelschoenen en vraagt nog geduld en motivatie om de berg te beklimmen. Fien vertelden we verhaaltjes of met haar deden we spelletjes. Wout vertelt de verhaaltjes liever zelf en al babbelend vergeet hij dat zijn beentjes marcheren.
Als beloning voor de vier voorbije wandeldagen mogen de kinderen vandaag een hele dag naar de kinderclub. Ze zijn er de voorbije dagen al een paar keer in de namiddag geweest en ze vinden het er leuk. Wij zetten op tijd aan om de bergtocht naar de Thaneller (2341m) te maken. De voorbije dagen werden we steeds rond 15 uur op regen getrakteerd, dus we willen op tijd terug in het dal zijn. (www.zugspitzarena.com/nl/newsletter/tourdetail?tour=1542813)
De wandeling wordt omschreven als zwaar en neemt een 5-tal uur in beslag. Je legt 1000 hoogtemeters af en draagt best stevige wandelschoenen. Fysiek hebben we het nooit echt moeilijk. Een korte pauze nu en dan volstaat om tijdens de klim te recupereren en de ademhaling terug onder controle te krijgen. Eens boven de boomgrens twijfelen we wel even om verder te gaan. De kale rotsen en de stenen massa waar het pad zich door slingert, doet nogal ruw aan. Durven we dit? Kunnen we dit? Hoe staat het met de wolken en de regen? En vooral, geraken we ook terug naar beneden? De berg trekt ons aan, ook al is ons doel nog niet te zien. Het is moeilijk om in de stenenmassa het pad te onderscheiden. Er zitten verscheidene stukken graadwandeling tussen. We lopen op een brede richel en kijken links en rechts het dal in. Het uitzicht is fenomenaal, maar voor ons de grens van wat we durven. Eindelijk komt ons doel in zicht, het kruis boven op de top. De wolken dreigen, maar blijven steken achter de top.
We hebben niet de intentie om af te dalen via dezelfde weg, maar de top over te steken en af te dalen via Thanellerkar naar Heiterwang. De wolken beslissen er echter anders over. We houden onze lunch boven op de top, genieten van net geen 360° graden panoramisch uitzicht en dalen dan langs dezelfde weg terug af. De afdaling, waar we ons het meest zorgen hadden over gemaakt, valt beter mee dan we hadden gedacht. Je huppelt hier best niet naar beneden, doch beangstigend was het tot onze verbazing niet. Of is het de gewenning waardoor we onze grenzen hebben verlegd?
Op onze laatste wandeldag willen we nog de berg Hönig (2034m) beklimmen. Samen met de Thaneller domineert deze berg het dal. De Hönig is vooral een groene berg en dankt zijn naam aan de mooie alpenbloemenweiden en de vele bijen die er stuifmeel verzamelen. We starten de wandeling op reeds bekend terrein, namelijk via de Kögeleweg. Nog voor de Kögele Hütte slaan we af naar de Rastkopf. Met het verstand op nul zetten we stap voor stap op de grasmat steil naar boven. Even stoppen om de ademhaling onder controle te krijgen en dan weer verder. Aangenamer wandelen wordt het naar Sattelkopf en daar start de weg naar Hönig. Zigzag gaat het pad door de bloemenweide de berg op. De helling valt goed mee, maar de ondergrond valt tegen. Door de dagelijkse regenbui is het pad nog niet droog geraakt en op vele plaatsen erg glibberig. Wandelen gaat dan het best op de grasrand. Wandelen en balanceren, zo gaan we naar boven. Gevaarlijk is het niet. Als je valt, dan gooi je je gewoon tegen de bergwand en grijp je je vast aan het vele bonenkruid, de berg korenbloemen of andere alpenflora die er staat.
Boven op de top is er nog een korte graadwandeling naar het kruis. We hebben de bedoeling om af te dalen langs Älpele (1663m) naar Gröben en Berwang, maar daarvoor moeten we eerst een lang stuk graadwandeling doen over Jöch (2052m) en Sonnbergsattel (1944m). We beginnen eraan, maar het pad is zo nat en glibberig dat we na enige tijd bijna op handen en knieën terugkruipen. We dalen de weg af die we zijn gekomen, en ook dat is niet evident. Balanceren op de grasrand gaat goed naar boven, maar naar beneden moet je al een echte atleet zijn. Gelukkig hebben we een paar wandelstokken mee, zo’n derde been doet wonderen om je evenwicht te behouden.
Intussen hebben de kinderen het naar hun zin in de kinderclub. Wanneer we hen gaan ophalen, hebben ze nog geen zin om mee te gaan. Ze zijn de barbecue van de komende avond aan het voorbereiden. ’s Avonds, terwijl de volwassenen op hun gemak eten, houden de kinderen barbecue op het terras. Ze roosteren de broodjes en de vleesspiezen die ze eerder die dag hebben gemaakt.
En we gaan nog niet naar huis…
Qua avontuur hebben we ons deel wel gehad deze week. Qua ontspanning en verwondering over de prachtige panorama’s ook. Niet alleen wijzelf, maar ook onze kinderen en onze ouders hebben zich prima vermaakt op deze vakantie, ondanks het iets mindere weer, en dit zowel in de bergen als in het hotel. Deze vakantie kan niet anders meer dan eindigen in schoonheid. Op de laatste avond is de hemel volledig uitgeklaard. Nog voor ons vertrek zien we de Zugspitze in volle glorie in de zachte avondzon.
Meer informatie
Ons hotel waar we verbleven hebben
Voor de durvers: Highline179