In het begin van de reis was even de gedachte opgekomen om de Mont Ventoux van langs de 3 kanten op één dag op te rijden. Ik had gehoord dat het niet onmogelijk was, maar na mijn eerste klim ga ik er mij toch niet aan wagen. Het onvoorspelbare weer en het steile gedeelte vanuit Bedoin smoren mijn gedachte.

Ik besluit vandaag de Mont Ventoux te beklimmen vanuit Malaucène. Daarvoor moet ik eerst de Col de la Madeleine over. Achteraf gezien een goede opwarmer.

De klim zelf begint direct goed met na enkele kilometers een paar fraaie stukken. Ik zie 10.4% en 10.9% langs de kant van de weg staan als gemiddelden. Steile stukken wisselen zich gelukkig wel af met mildere stukken, waardoor ik voldoende kan recupereren.

Wanneer ik reeds halverwege de klim ben, word ik verder omhoog geduwd door een aanstormende Veerle vanuit de volgwagen. Enkele overtuigende kreten van haar doen het tempo stijgen en voor ik het weet zit ik al voorbij het skistation.

Vanaf daar is het allemaal veel minder steil, maar zit ik wel met een ander probleempje. De lucht is nog steeds donker en de wind wordt steeds sterker. Afhankelijk van de windrichting word ik geduwd of tegengewerkt.

Wanneer ik de laatste kilometers bereik, vergt het in evenwicht houden van de fiets mijn grootste concentratie. De wind giert mij rond de oren en het enige wat nu nog telt is veilig boven geraken. Enkelen voor mij hebben al hun fiets gedraaid en geven het op. Voor mij is dit geen optie want ik heb Veerle al naar de top gestuurd om daar op mij te wachten.

De laatste kilometer was er eentje van trekken en duwen en uiteindelijk beland ik op 50 m van de top op de asfalt. Geen drama en na vlug over de top gegaan te zijn, daal ik in alle voorzichtigheid af richting Bedoin.

Veerle had haar de Mont Ventoux anders voorgesteld en na 2 beklimmingen heb ik de indruk ook al het beste van deze bergreus gezien te hebben. Eenmaal terug aan de tent is het weer opgeklaard en kunnen we terug een stadje gaan verkennen in de Provence.