Na een nacht onweer en regen vangt de eerste fietsdag aan. Het is duidelijk dat ik vandaag de warmte niet ga moeten vrezen, maar veeleer wind en regen.

Ik start de klim naar de Mont Ventoux vanuit Bedoin. Deze wordt beschreven als zijnde de zwaarste route. Tot aan kilometer 5 gaat het goed, maar dan begint de beruchte zone door het bos. Ik klim vele kilometers lang aan 9 à 10%.

Ik krijg mijn pedalen maar moeilijk rond en de snelheid zakt bij iedere bocht. Ik had mijn hartslagmeter aan en ook die toont geen fraaie dingen. Ik bonk continu tegen de 185 en krijg hem maar niet lager. Het enige dat mij rest is op de tanden bijten en hopen dat het gaat beteren.

En dat doet het ook. Ik kom aan Chalet Reynard en daar loopt de weg even wat minder steil. Ik geef toe dat ik hier even op de parking een paar rondjes gereden heb om die hartslag terug onder controle te krijgen.

Intussen was de hemel weer donkerder aan het worden en daalden de temperaturen. De klim vlot niet echt. Toch geraak ik, weliswaar versteven van de kou, boven. Een enkele wielertoerist is ook op weg naar de top. Boven is er geen volk. Er is ook weinig reden toe. Het zicht is nihil. Het is er ijzig koud en ik word bijna van mijn fiets geblazen.

De afdaling is dan weer een juweeltje. Lange stroken waarop je je eens kunt laten gaan, met mooie vergezichten. Terug op de camping kan ik mijn verhaal doen aan Veerle. Einde van een eerste bewogen rit en nu richting de warme Provence.