De Sixtijnse kapel is zonder twijfel de meest bekende kapel van Rome, zoniet van de wereld. De meeste mensen weten meteen plafondschildering te vermelden, want deze is inderdaad wel indrukwekkend.,

Maar misschien eerst iets over de kapel zelf. Ze werd gebouwd tussen 1473 en 1481 door Giovanni dei Dolci in opdracht van paus Sixtus IV. De naam van kapel werd van zijn naam afgeleid. De afmetingen zijn dezelfde als die van de tempel van Salomo zoals beschreven in het Oude Testament.

De muurschilderingen aan de zijkanten zijn vervaardigd door de kunstenaars Botticelli, Perugino, Ghirlandaio, Rosselli en Signorelli. Hun voornamen bespaar ik je. De schilderingen zijn een weergave van de Christelijke geschiedenis en dit onderverdeeld in drie verschillende perioden. De periode voor Mozes de Tien Geboden ontving, de tijd tussen Mozes en Christus en dan als laatste de tijd na Christus.

Dan komen we bij de prachtige plafondschildering. De oorspronkelijke beschildering was gewoon azuurblauw met gouden sterren. Paus Julius II was daar echter niet zo voor te vinden en liet dus Michelangelo komen. Hij besloot –voor 3000 dukaten weliswaar- tussen 1508 en 1512 zijn beeldhouwen even aan de kant te schuiven voor het schilderen van deze fresco’s.

Bramante was diegene die de steiger ging maken waarop Michelangelo zou staan, maar aangezien Bramante van plan was deze aan het plafond te bevestigen en Michelangelo schrik had dat dit gaten zou achterlaten, besloot deze laatste zijn steiger zelf in elkaar te steken. Er ontstond echter schimmel doordat de gipslaag nog nat was. Gelukkig was er zijn assistent Jacopo L’Indaco. Hij bedacht een nieuwe samenstelling voor het gips, dat de naam intonaco draagt en vandaag de dag nog steeds gebruikt wordt.

Michelangelo had meer dan 300 figuren geschilderd, terwijl hij eigenlijk enkel de 12 apostelen moest weergeven. Geniet vooral bij het bekijken van deze fresco’s, al moet je wel rekening houden met enorme wachttijden.