We moeten met de taxi terug een gigantische verkeerschaos doorstaan om de Tempel van de Hemel te bereiken. In het Chinese verkeer geldt vooral de wet van de sterkste. Voorrang geven doe je hier niet, maar neem je vooral. Van een tweevaks rijbaan maak je één van vier en als het gevaarlijk wordt, dan gebruik je gewoon je claxon. Onze chauffeur blijft er echter koelbloedig bij en wij ook, want om de haverklap je leven zien voorbij flitsen verlamt je van schrik.,

Uiteindelijk bereiken we het Tiantanpark met de Tempel van de Hemel. Vroeger kwam de keizer hier voor verschillende ceremonieën. De keizer bracht er offers op het Ronde Altaar van de hemel om de goden gunstig te stemmen. In deze tempel zijn alle daken blauw. Rond het tempelgebouw het Keizerlijk Hemelgewelf bevindt zich een echomuur met bijzondere akoestische effecten.

Onze laatste uitstap in Beijing wordt een bezoek aan het Beihai park. Hier ontspannen de chinezen zich door aan Tai Chi te doen, in bootjes op het meer te varen, te zingen en dansen of door gewoon een spelletje mahjong te spelen.

De komende nacht reizen we met de trein naar Xian. Het station lijkt wel een vliegveld. Eerst moet de bagage door de röntgenapparatuur. Dan kun je op de schermen uitzoeken in welke wachtruimte je moet gaan zitten. In die wachtruimte is het enorm druk. Pas wanneer het tijd is om te boarden mag je door de poortjes, waar je treinkaartje gecontroleerd wordt. Het perron zelf is relatief rustig vermits enkel de mensen die de trein nemen toelating hebben om op het perron te komen.

De treinrit zelf verloopt vlekkeloos. De couchettes zijn proper en voorzien van TV met koptelefoon. We delen onze couchette met twee nette Chinezen in maatpak. Een interessante conversatie om de avond mee af te sluiten is zoals meestal niet mogelijk. Beide heren spreken geen woord Engels. Of toch, in de gang van de trein lopen we een al even keurige professor economie tegen het lijf die maar al te graag zijn Engels oefent. Een uitzondering, want de overgrote meerderheid van de Chinezen spreekt, noch verstaat Engels. Alle communicatie verloopt via gebarentaal. Soms is dat lachwekkend, maar vaak ook vermoeiend.