Hoe dichter we bij Bourg Saint Maurice aankwamen, hoe donkerder de hemel werd. Iets wat mij al de stuiptrekkingen deed krijgen, want als er één ding is waar ik niet tegen kan dan is het regen.

Het mag koud zijn, het mag snikkend heet zijn, maar het mag vooral niet regenen. De regen viel met bakken uit de lucht. Het zou de leidraad worden doorheen de reis en dus van deze fietsvakantie ook de minst goede maken tot nu toe.

Terwijl we in de gietende regen de tenten opzetten, besefte ik dat kamperen in de regen maar rot is. Naarmate de tijd vorderde in onze tent werd ook de goesting om te koersen groter en we zijn om 18 u toch nog vertrokken voor een klimmetje. Het centrum van La Plagne ligt op een goede 35 km van de camping, zodat we deze klim als opwarmer van de fietsvakantie kozen.

Ik heb van bij de start mijn eigen tempo aangehouden en daardoor heb ik zelfs nooit in het 'rood' gereden. De klim verliep vlot, was bijwijlen prachtig van zicht en door de talrijke haarspeldbochten vaak minder lastig doordat men even kon bekomen in de draai. Buiten een paar druppels heb ik geen regen meer gezien waardoor ik droog boven ben gekomen.

La Plagne is in de zomer een dode stad. In de winter zal dit skioord waarschijnlijk bruisen van plezier en lawaai, maar in juni valt er niks te beleven. Een beetje eng maar daarom zette het geen domper op deze klim. Ik heb de kortste weg terug genomen. Eddy en Marc hadden in het dal het weggetje genomen dat langs het water loopt tot in het centrum van Bourg Saint Maurice.