Eind augustus, terwijl de Nederlandse sleurkarren terug huiswaarts keren, zetten wij aan voor een weekje Friesland. We lachen nu wel eens met de Hollanders, maar kamperen is ons ook niet vreemd en we zijn al verscheidene keren goed ontvangen geweest in verschillende plekjes in Nederland. Texel, De Hoge Veluwe, Amsterdam, Zeeland, Sitard, … goed logement, mooie natuur, rustig en veilig fietsen en lekker eten. We hopen terug op een leuk verblijf in een stukje van Nederland dat we nog niet gezien hebben.

Na een 4-tal uur rijden komen we aan op onze bestemming; Wolvega. Dergelijke afstanden zijn al goed te doen met de kids. In het hotel krijgen we een fietskaart met een 4-tal fietsroutes. Ideaal voor ons weekje vakantie in Fryslân. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn niet zo goed. Nu het weer nog goed zit, starten we meteen met de verkorte Linde Vallei fietsroute.

Het Van Der Valk hotel valt ons goed mee. We hebben een grote kamer op het gelijkvloers, met een terrasdeur die uitgeeft op de tuin. Enkele meters verder is de zwemplas. Vanuit de kamer zie je niet direct dat het een vijver is, het zou ook een rivier kunnen zijn. Er zijn ook twee strandjes met ligzetels, hangmatten en picknicktafels. Het ontbijt is dik in orde. Het ontbrak ons nergens aan en aan de ingang van het restaurant is er een speelruimte voor de kinderen. Het hotel is duidelijk kindvriendelijk ingericht, zelfs met klein kindertoilet voorzien van lichtgevende discobal.

De ochtend van onze tweede reisdag ziet het er nogal wisselvallig uit. We rijden met de auto naar Giethoorn. Giethoorn is een waterstreekdorp in het noorden van de provincie Overijssel, op een 20-tal kilometer van Wolvega. We huren er een punter en bezoeken hiermee het oude dorpsgedeelte. Het is er merkwaardig rustig. Met de fluisterboot verkennen we de waterwegen van Giethoorn en varen we onder de vele bruggetjes door. In dit Hollands Venetië is de boot het voornaamste transportmiddel. Op land kan je je enkel te voet of met de fiets verplaatsen. Na de middag gaan we naar het nieuwe Giethoorn. Daar heerst er een normale toeristische vakantiedrukte. De punters varen er af en aan, en er zijn vele winkeltjes en eetgelegenheden. Giethoorn doet ons denken aan eerdere reiservaringen; Dam Saduak in Thailand. Enkele Nederlanders beseffen dit blijkbaar ook, want op onze terugweg passeren ons twee tuk tuks.

Op onze derde vakantiedag gaat het weer alleen maar bergaf. We begeven ons naar het bezoekerscentrum de Wieden en maken er, tussen de buien door, twee wandelingen. Gewapend met paraplu begeven we ons op het vlonderpand. Af en toe moeten we een schild vormen tegen de stortbuien. Met de laarzen aan maken we daarna een wandeling doorheen het rietland van de Wieden op het laarzenpad. De sloten die het pad onderweg kruisen moet je zelf oversteken met trekpontjes. Omwille van het wisselvallige weer trekken we in de namiddag naar Hindeloopen. Het is één van de Friese elf steden aan het Ijselmeer gelegen. Aan het Ijselmeer staat een stevige wind die de regenwolken landinwaarts blaast. Een meters hoge dijk belemmert ons het zicht op het ijselmeer. Eenmaal deze beklommen worden we haast weggeblazen door de wind. Water en wind maken er van het meer een paradijs voor kitesurfers. De schapen die op de dijk grazen kijken al niet meer op van de vele kiters die nu eens door de lucht zweven en dan weer op het water landen om verder te racen.

Op dag 4 is het onmogelijk om de regen te trotseren. De voormiddag is een aaneenschakeling van stortbuien. We maken een autorit doorheen Friesland. We rijden noordwaarts richting kust, in de hoop dat de wind daar de lucht terug wolkenvrij zou hebben geblazen, maar dat is niet het geval. We toeren een beetje depressief rond, terwijl ons twee smurfen op de achterbank wat slaapt inhalen. Plots volgt er toch nog een opkikker op deze druilerige dag. Op de terugweg naar Wolvega zien we boven de autoweg plots een grote kuipvormige brug, een aquaduct. Ik weet van het bestaan af van aquaducten in de Romeinse tijd om drinkwater naar de steden te brengen, maar een aquaduct gebouwd voor de moderne scheepvaart is heel imposant.

Tegen een uur of één in de namiddag is het eindelijk gestopt met regenen. De donkere wolken dreigen nog, maar we besluiten toch nog te gaan fietsen. We volgen deze keer de weerribbenroute (37 km). Dit is ongetwijfeld de mooiste route die op ons kaartje staat. We fietsen langs het dorp Giethoorn en doorheen het nationaal park de Wieden – Weerribben. Onder voortdurende dreiging van de regenwolken genieten we van het mooie landschap. Het is een gevarieerde tocht doorheen moerasgebieden, langsheen meren, rietvelden en hooilanden. We banen ons een weg tussen de schapen die er grazen in de weilanden en af en toe het pad versperren. Het water steken we over met een grote trekpond die je zelf moet bedienen. Heel afwisselend en de wolken laten ons met rust!

De volgende dag dagen we de regenwolken nog eens uit en volgen we de Drents Friese Wold fietsroute (46 km). Dat wordt een hele dag fietsen met de kids. Het is de enige plaats waar ze langer dan een half uur kunnen stilzitten. Onze kleinste smurf begint zelfs liedjes te brabbelen, zoals hij ervan geniet. Vandaag minder water in het landschap, maar wel bos, heide, weiden, akkers en grasland vol koeien, paarden en schapen. Rond de middag houden we halt bij één van de vele stelphoeves met grote rieten daken. Ze verkopen er lekker hoeve ijs en er is ook een speeltuin. En ook vandaag slagen we erin om de regenwolken te ontwijken.

Na drie dagen fietsen hebben we de behoefte om terug eens te varen. Deze keer gaan we voor een langere boottocht in het natuurpark de Alde Feanen gelegen vlakbij Earnewâld. Dit laagveenmoeras bestaat uit een afwisselend landschap van meren, rietland en moerasbossen en kan je het best verkennen met de boot. Je kan er fietsen langs de rand van het nationaal park, maar als je het hart van dit natuurlandschap wil bereiken moet je een boot huren. We starten onze dag in het bezoekerscentrum in Earnewald waar je de nodige informatie vindt. In het dorp laten we ons overzetten met het veerpont. In de voormiddag kuieren we een beetje rond in Eernewoude. Daar zijn er allerlei bootjes te huur en tegen de middag steken we van wal met een ruime motorboot. Ook zonder vaarbrevet is het een pure ontspanning. Het lijkt wel of alle Nederlanders een boot hebben. We krijgen een vaarroute mee en voelen ons vervolgens eens voor een hele namiddag een echte “local”.

En ook bij deze vakantie komt uiteindelijk een einde. We fietsen niet, we wandelen niet, we varen niet maar rijden naar huis vanuit een prachtig Van der Valk hotel.