New Mexico is waarschijnlijk niet de meest populaire Amerikaanse staat om in rond te reizen. Het is voor ons de derde keer dat we naar Amerika trekken. De belangrijkste natuurparken hebben we bezocht op onze eerste reis in West Amerika die ruim vier weken duurde. We dachten dat dit de enige Amerikareis zou worden, maar de lokroep was te groot. Hier trekken we er voor de derde keer naartoe en zoeken we meer afgelegen oorden op. We hebben er ook het gevoel in the middle of nowhere te zitten, maar de natuur blijft er ons verbazen.

Cactussen zo groot als bomen in het Saguaro National Park

In het zuiden van Arizona ligt het Saguaro National Park dat in zijn hart een iconische plant herbergt, namelijk de Saguaro cactus. Deze cactus is qua vorm overal ter wereld bekend,vooral uit de oude westerns, maar wat velen niet weten is dat deze plant enkel te vinden is in de Sonorawoestijn, een plek op de Amerikaanse grens met Mexico. Tegen de achtergrond van de Rincon Mountains groeien deze reuzecactussen. Ze worden er beschermd in het Saguaro National Park. De cactussen kunnen 200 jaar oud worden en bereiken dan hun volle lengte, ongeveer 15 meter. Op hun 50ste zijn ze pas twee meter groot en pas op hun 75ste levensjaar beginnen ze zich te vertakken. Regenen doet het er niet vaak, maar als het gebeurt dan kunnen ze zoveel water opzuigen en vasthouden dat ze twee jaar verder kunnen.

Na een bezoek aan het oostelijke en westelijke deel van het park vatten we nog een lange tocht aan naar Deming. We willen zo dicht mogelijk bij het White Sands National Monument geraken. Als blijkt, bij het inchecken in ons hotel, dat we ons in een andere tijdzone bevinden en het 1 uur later is dan gedacht, valt dit wel wat tegen. Na het avondeten kunnen we vrijwel meteen naar bed.

Sneeuwwitte duinen in White Sands

Geleidelijk aan doemen de witte zandduinen op in het Tularosa Basin. Ze bestaan niet alleen uit zand, maar bevatten ook gips. Het lijkt alsof het zand daardoor zachter aanvoelt. We maken een wandeling van zeven kilometer door de duinen. De wandeling is gemarkeerd d.m.v. stokken die uit het zand steken. Bij de start van de wandeling ligt een boek waarin je je moet registreren en naderhand ook terug moet uitschrijven, zodat men kan checken dat niemand is achtergebleven in de duinen. Met een rugzak gevuld met water gaan we op pad. Dit park komt zeker in onze top 5 van Amerikaanse natuurparken te staan. Het is er leuk, mooi, subliem,… Het is alsof op onze wandeling de wereld en tijd even stilstaat. Zo ver we kunnen kijken zijn we omringd door duinen die in prachtige golven in elkaar overgaan. Enkele grassen weten er te overleven en was het niet dat de Bleached earless lizard voor onze voeten wegspurtte, we zouden hem niet gezien hebben. De witte camouflage kleur van deze hagedis doet hem al vlug opgaan in de woestijn.

Ook zonder zee bieden deze duinen voor groot en klein veel amusement. Enkele kinderen hebben hun plastic slede mee en glijden daarmee de heuvel af. We vragen ons af hoe lang het zou duren voor de wind onze tekening in het gipszand doet vervagen. Na een dagje hossen in de duinen gaan we op weg naar Carlsbad.

Een half miljoen vleermuizen in Carlsbad Caverns

De weg van White Sands naar Carlsbad kronkelt door het Lincoln National forest. Voor het eerst deze vakantie wordt het zoeken naar een hotelkamer. De parkings staan vol met vuile pick-ups. In de buurt zijn ze een pijpleiding voor olie aan het leggen van Texas naar Californië. De hotels zitten vol met werkmannen. We slapen in de businessroom van het hotel, maar toch heeft die ook maar een werkmansuitstraling. De volgende ochtend gaan we op zoek naar de rustplaats van een half miljoen vleermuizen. De kans dat we er één gaan zien is miniem. De vleermuizen houden niet van de verlichting in de grot. Ze zoeken donkerdere oorden op.

Tijdens een begeleid bezoek aan de King’s Palace grot doet de ranger het licht eventjes volledig uit. Het is pikkedonker en de ranger vertelt één van haar vele verhalen over de grot, zijn ontstaan en als afsluiter een romance, over de cowboy die ze ontdekt heeft. We bevinden ons 250 meter onder de grond en bewonderen de stalagmieten, stalactieten en andere rotsformaties van één van de grootste grotten ter wereld.

Zelfstandig dalen we daarna de Natural Entrance Route af en we bezoeken de Big Room. Ook in deze ruimte krijg je al een mooie indruk van de grot. Een begeleid bezoek met een ranger is echter altijd wel aan te raden. Onze ervaring is dat dergelijke rondleidingen nooit saai zijn, heel veel informatie bevatten, doorspekt zijn met wat humor, vol overgave en steeds op een persoonlijke manier gebracht.

Rotsen als wigwams in het Kasha-Katuwe Tent Rocks National Monument

Na Carlsbad begeven we ons meer noordelijk in New Mexico. We overnachten in Albuquerque. We bezoeken er Kasha-Katuwe Tent Rocks National Monument.

We maken een wandeling door de nauwe canyon van soms minder dan een meter breed en beklimmen vervolgens de mesa. De geërodeerde rotsen langsheen de canyon lijken op Indiaanse tipi’s. Het doet me denken aan de rotsformaties in Capadocië in Turkije. Kasha-Katuwe betekent witte rotsen en is de traditionele taal van de indianenbevolking aldaar. Van op deze tafelberg hebben we een wijds uitzicht. In de verte zien we donkere wolken en een onweersbui hangen. We zijn de mesa nog maar net terug afgedaald of die dreigende wolken hebben ons al ingehaald. Toch wacht het onweer om los te barsten tot we de canyon uit zijn.

Versteende bomen in het Petrified Forest National Park

Uit zijn naam zou je afleiden dat het Petrified Forest National Park een bos is, maar dat is het niet. Miljoenen jaren oude boomstronken liggen er verspreid in het park.
Het feit dat deze nog niet tot humus herleid zijn, komt doordat ze versteend zijn. Ooit vloeiden hier verscheidene rivieren door deze droge graslanden, stonden er grote bomen op de oevers en leefden er krokodilachtige reptielen en dinosauriërs. De rivieren voerden omgevallen bomen stroomafwaarts naar het moeras. Vervolgens werden ze overdekt met slib, zand en vulkanische as. Dit belette dat zuurstof de bomen deed afsterven. Het grondwater bevatte Quartz en heeft ze doen verstenen. Je ziet een boomstronk, maar als je eraan voelt, voelt het aan als een rots. Ze hebben ook verschillende kleuren en gepolijst zien delen van de boomstronken er als grote edelstenen uit.

Platte rust in Las Vegas

Het rondtrekken, plannen en organiseren, parken bezoeken,… begint door te wegen. De vermoeidheid laat zich voelen en zoals op onze vorige Amerika reizen gaan we nog enkele dagen relaxen in een mooi hotel met zwembad in Las Vegas. Hoe vind je nu rust in deze knettergekke lichtstad die dag en nacht leeft? Enkel aan het zwembad van één van de vele mooie hotels. Daarbuiten word je steevast naar de casino’s gelokt en overstelpt met een veelvoud aan shows en ander entertainment. In één van onze vorige Amerika reizen kan je lezen over ons bezoek aan Fremont Street. Hier staan de oudste casino’s van Las Vegas en de neons zijn er een kunst op zich. Op de Strip steken de hotels elkaar de loef af met steeds grootsere projecten. ’s Avonds schuiven we aan aan één van de vele buffetten in de hotels. Daar geldt het principe “all you can eat”. En ook zo eindigt weer een prachtige reis.